Poëzie en geld (2)

[vervolg op Poëzie en geld (1)]

Dat het wel degelijk mogelijk is om met poëzie een goedbelegde boterham te verdienen, werd in 2002 duidelijk. Een Amerikaanse organisatie, de ‘International Society of Poets‘, met als website www.poetry.com, draaide jaarlijks een miljoenenwinst door op een geraffineerde wijze in te spelen op de ijdelheid en publicatiedrang van (amateur)dichters van over de hele wereld.

Hoe dat gebeurde beschreef Karin Giphart exclusief voor het Algemeen Dagblad en Rottend Staal in augustus 2002. Ze woonde toen een bijeenkomst van deze organisatie bij. Net als Stephen Dunn en Joan Collins – hun rol wordt duidelijk in Gipharts reportage en videoverslag. Onderstaand haar herdrukte en licht herziene reportage.

KARIN GIPHART BERICHT UIT WASHINGTON

Momenteel vindt in Washington het ‘Inrternational Society of Poets Summer Convention and Symposium‘ plaats. Duizenden amateurdichters zijn er van over de hele wereld naar toe afgereisd. Dat ze daarbij grondig opgelicht worden, is iets wat de meesten zich niet (willen) realiseren.

DE EERSTE DAG

Washington D.C. – Gisteravond hebben Tona Wong en ik allebei onze International Poet of Merit Award in ontvangst mogen nemen, samen met ongeveer 2000 andere amateurdichters en 1500 ‘gasten’. Het was vreemd om zoveel ‘nepzilveren vazen’ met mensen te zien rondlopen, want ze hadden wat dit betreft absoluut niet gelogen: de schaal is Amerikaans enorm.

Alsof dat niet genoeg was kregen we er ook nog een medaille bij. Heb ik eindelijk een medaille mogen ontvangen, naast die van de Vierdaagse toen ik 5 was. Ik heb een foto genomen van een stel, met hun baby op zijn arm en de schaal in de buggy. Zij trots, hij ietwat verveeld, maar hij gunde het haar graag, want nu kreeg ze eindelijk een beetje erkenning voor haar gedichten. Haar liefdesgedichten over hem had ze bijna huilend voorgedragen. Liefdesgedichten en gedichten over 11 september voeren de boventoon op dit congres.

Je geeft The International Society of Poets 600 dollar en daarvoor word je een weekend behandeld alsof je het nieuwe dichttalent bent van het jaar, samen met 2000 anderen. Toch kregen we geen moment het gevoel dat we in een massa zaten behalve ‘s avond bij het banquet. Het menu bestond uit een stukje kip, zeven boontjes, een beetje spinazie en wat saus op rijst, geserveerd met overigens een lekkere salade en water. Stephen Dunn, de Pulitzerprijswinnaar 2001, trad op en er waren nog meer zeer geslaagde acts. Waarbij het publiek enorm welwillend was.

Nadat we ons gedicht hadden voorgedragen in The Lincoln West Room van het Washington Hilton Hotel, stormden wij naar een ‘personal’ vraaggesprek met de jury en leden van de organisatie. Ik vroeg hen of het eerlijk was om maar één jurylid per voordraagkamer te hebben. Eén man noem ik geen ‘jury’. Ze haastten zich met te zeggen dat het absoluut een zeer bekwame dichter met tal van publicaties op zijn naam was, wiens vakmanschap niet in twijfel kon worden getrokken. Na de selectie die hij/zij maakte van de 50 gedichten worden de overgebleven gedichten aan een jury van 5 ‘bekwame en gepubliceerde’ dichters overgedragen die dan de prijs van 20.000 dollar zullen uitreiken.

Het dansfeest was heerlijk, want al die dichters moesten zich even ontladen. Ik heb overigens het idee dat de organisatie zich erg aan het boekje houdt, omdat er gedreigd is met acties tegen hen. Morgen gaan we andere dichters vragen naar hun ervaringen,

Het is nu half tien ‘s ochtends in Nederland en ik moest maar eens gaan slapen. Over een paar uur word ik alweer verwacht in de Jefferson Zaal om daar naar een dichter te kijken die dan zijn gedicht zal voordragen. De sfeer onder al deze amateurdichters is erg ontspannen. Mijn god, ik ben hier gekomen om het aan de kaak te stellen en nu zit ik me te vermaken… hoort allemaal bij het plan!

( 24-8-2002)

Alle deelnemers aan deze wedstrijden hadden zich verplicht om wedstrijdbloemlezingen à 50,- dollar te kopen. Alle inzendingen werden daarin ongecorrigeerd afgedrukt, ongeacht de taal. De oplages waren even hoog als het aantal ingezonden gedichten. De organisatie schreef jaarlijks meerdere wedstrijden uit en wist met de gedwongen bloemlezingverkoop en de conventies een miljoenenomzet te behalen.

KARIN GIPHART BERICHT (2)

Washington – Wil je geloven dat als ik even een pauze wil nemen, even weg wil zijn van die vrieskist van een Hilton Hotel, even geen gedichten meer wil aanhoren, ik midden in een neofascistische march terechtkom pal voor The Capitol? Stonden ze daar met hun hakenkruizen.

Dan toch liever de Poetry Convention.

Ik was vandaag weer aanwezig bij de (en ik citeer:) Up Close and Personal Discussion (This is your chance to network with all of the ISP instructors, seminar leaders, and lecturers). Algauw werd weer duidelijk dat het allemaal om netwerken draait. Zodra er een vraag kwam over de organisatie of over de bloemwerken, werd er een grapje gemaakt en ging men snel weer over de stijl en inhoud van poëzie over. Toch was vandaag de sfeer opener dan gisteren, minder defensief. Men legde zowaar uit hoe men bij ‘echte’ uitgevers zou kunnen worden uitgegeven. Men gaf zowaar toe dat in vorige jaren het een rotzooitje was en dat men de amateurdichters niet correct had behandeld.

Ik keek om me heen en ik zag alleen maar tevreden gezichten. Ik ben veel Amerikanen tegengekomen, uit Los Angeles, uit The Midwest, maar ook mensen uit Peru, Zuid-Afrika, Engeland, Italië, Nederland, Argentinië, Mexico, noem maar op. De meeste zijn gekomen om hun eigen werk te promoten. Ze hebben heel veel gedichten bij zich, vaak ook al in boekvorm, of cd’tjes. Ze gaven me ballonnen met daarop hun website-adressen. Deze mensen krijgen blijkbaar wat ze willen: aandacht en de kans om contacten te krijgen. Ik heb de ogen van een Arabier geopend en hij is niet meer van plan om voor zijn eigen werk te betalen.

De professoren motiveerden de dichters ook op dergelijke wijze. Ze zeiden: zorg dat je werk in lokale blaadjes gepubliceerd wordt, zorg dat men jou wil publiceren zonder dat jij ervoor hoeft te betalen. Niet dat ik dit een pluspunt vind, ik vind het niet meer dan normaal. Toch wordt nergens ook maar aangestipt dat de werkwijze van Poetry.com geldklopperij is. Veel amateurdichters hebben er absoluut geen moeite mee om voor hun eigen werk te betalen. Gelukkig waren er ook stemmen dat men de bloemwerken gruwelijk lelijk vond en de kwaliteit van de gedichten heel slecht, maar men kwam toch naar de Conferentie, omdat men een kans om voor publiek hun gedicht te lezen (en er nog geld mee kunnen winnen) niet kon laten schieten.
Netwerken en geld winnen, daar heeft men wel 600 dollar voor over.

De lezingen en workshops concentreren zich op de inhoud van het werk, maar er zijn ook lezingen zoals Getting Published door Dr. Fleda Brown, een bevlogen vrouw die pas na haar dertigste begon met dichten. Toen er werd gevraagd wat hun grootse obstakel was in hun carrière als dichter, zei één: de spiegel. Prof. Cavalieri hield het op ‘self doubt’ en anderen begonnen erover dat je een mentor zou moeten hebben. Het zijn wel degelijk inspirerende lezingen en ik zie dat de amateurdichters het als pap opdrinken.

Vanavond is er weer een banquet, maar ik denk niet dat ik dat ik het door mijn keel kan krijgen. Ik ga liever karaoken in een sleazy bar. Ik mis dan wel Florence Henderson (de moeder van de Brady Bunch), maar ik denk wel dat ik dat overleef.

Morgen is de Grote Dag: de prijsuitreiking. Stephen Dunn gaat weer voorlezen en ik hoop hem nog te kunnen spreken, maar ik heb niet het idee dat hij de International Poets Society zal afvallen. Florence Henderson (wat zij met poëzie te maken heeft, is mij volstrekt onduidelijk) en Stephen Dunn reiken de prijs van 20.000 dollar uit. Tona en ik zijn heel erg benieuwd of deze persoon een ‘echte’ bona fide amateurdichter is.

© Karin Giphart, 2002-2014
Eerder gepubliceerd op Rottend Staal Online, 24 en 25-8-2002 en in het Algemeen Dagblad, augustus 2002.

http://www.epibreren.com/rs/rs_frame.html?rs_archief200208.html

————————————–

Dit bericht is onderdeel van de Nederlandse Poëzie Encyclopedie
Geplaagd door geldoverlast? Adopteer een dichter!