In november 1939 verscheen de bloemlezing In aanbouw. Letterkundig werk van jongeren. Een mooie uitgave, met vooral gedichten van auteurs die in de jaren dertig actief werden, plus een groot aantal portretten en biografische schetsen. Een van die jonge dichters was Hanno van Wagenvoorde (1915-2012), die weliswaar in de jaren erna enkele dichtbundels uitbracht, maar nooit als dichter doorbrak. Wat niet vreemd is, want hij was vooral acteur, toneelschrijver en later, na zijn emigratie naar Amerika, ook historicus.
Toch is hij in de Nederlandse literatuurgeschiedenis steevast weggezet als minor poet – en that’s it. Daarmee wordt zowel hem als de algehele geschiedenis onrecht aangedaan. Literatuurgeschiedenis is en blijft een onderdeel van het totale plaatje.
Dat de blik van de meeste Nederlandstalige literatuurgeschiedenisschrijvers en -wetenschappers zich beperkt tot hun eigen postzegelgrote vakgebied is vermoedelijk dé verklaring hoe het in 2016 kon gebeuren dat de ook door deze wetenschappers opgeleide journalisten zo massaal in het bedrog rond het dictatorenverzenboek zijn gestonken. De algehele geschiedeniskennis is bij deze groep simpelweg afwezig.
En dat is toch wel hoogst treurig. Hoe het ook zij, meer over Hanno van Wagenvoorde op: www.nederlandsepoezie.org/dichters/w/wagenvoorde.html
Diens in In Aanbouw gepubliceerde (en door Menno ter Braak bespotte) portretfoto is genomen door Godfried de Groot. Over deze boeiende fotograaf berichtte Hans Rooseboom in Fotolexicon, 10e jaargang, nr. 22 (oktober 1993).
——————————————
Dit bericht is onderdeel van de
Nederlandse Poëzie Encyclopedie | Geplaagd door geldoverlast? Doneer!
Partners: Poëziecentrum Gent | Ensafh | Neder-L | Poëziecentrum Nederland | Perdu | Poëzieweek |
– www.paukeslag.org
Poëzieactiviteiten bezoeken of aanmelden? Zie: De Poëziekalender
—————————————-
Overnachten bij Berlijn? Das Haus!
