Bij het lopende onderzoek ontdekten we dit vers, uit 1912:
XXX
Er is een paard overreden,
Het paard van mijn vrome gebeden.
De auto’s rijden gedempt en zacht.
Er wordt een paard begraven vannacht.
Er wordt aldoor een klok geluid.
Ik weet heel goed, wat dat beduidt:
Er is een paard overreden,
Het paard van mijn vrome gebeden.
Er rijzen vage geluiden:
Dat zijn de doode bruiden.
De auto’s rijden gedempt en zacht.
Er wordt een paard begraven vannacht.
Frederika Stoer
uit de bundel: Offervonkjes, Bureau “De Berner Conventie”, Deventer, 1912.
—–
De NPE-redactie heeft100% zekerheid dat dit gedicht inderdaad uit 1912 stamt. De bundel is in ons bezit. En er zijn krantenadvertenties uit dat jaar getraceerd waarin het boek wordt aangeprezen.
——————–
Dit bericht is onderdeel van de Nederlandse Poëzie Encyclopedie
Partners: Poëziecentrum Gent | Ensafh | Neder-L |
Poëziecentrum Nederland | Poëzieweek | Perdu |
Dit bericht is mede mogelijk gemaakt door:
